Początki wsi Solarnia sięgają lat bardzo odległych. Jak podają stare kroniki raciborskie osada mogła powstać w roku 1631. W tym też czasie Księstwo Raciborskie, do którego należało północne części lasów raciborskich raciborskich i obszary przyległe do rzeki Odry, znalazły się w posiadaniu tzw. "Cesarskiej Izby (austryjackiej)". Szukano terenów pod zabudowę, gdyż odkryto w ziemi zasolone źródła.

   Przybyli liczni osadnicy czescy z Bóhmen (dzisiejsze Czechy). W pobliżu Dziergowic, niedaleko rzeki Odry, wybudowano drewniany zakład, w którym poprzez odparowywanie wody uzyskiwano sól. Osadę tę nazwano Solarnia - Salzwerk. Później miejscowość nabrała większego znaczenia jako warzelnia soli transportowanej z Wieliczki. W owych czasach sól stanowiła wielkie bogactwo, dzięki temu osada rozrastała się z roku na rok. W tym czasie obowiązywał nawet dekret cesarza austriackiego o zakazie opuszczania wsi na jeden dzień. Rodzina książęca wybudowała tu karczmę i domostwo dla dziesięciu rodzin.

   Jak podają dalsze źródła, w 1795 roku osada należała do pana von Wilczek i liczyła 19 zagrodników, 212 mieszkańców. 50 lat później, to jest w 1845 roku w Solarni było już 65 domów, 561 mieszkańców, w tym 2 ewangelików. Pozostali mieszkańcy to katolicy, którzy należeli do parafii w Łanach. Ponadto istniał już 1 leśnictwo, 1 zajazd oraz sklep rzeźniczy. Mieszkało tutaj 33 handlarzy smoły. Administracyjnie wieś należała wtedy do powiatu raciborskiego. Wszelkie sprawy zarówno majątkowe jak i prawne załatwiało się w sądzie w Raciborzu.

   W 1864 roku wieś przyjęła oficjalnie nazwę "Solarnia". Według zapisów Feliksa Triesta we wsi istniała nadal jedna karczma i 10 domów czynszowych. Nadal przewagę mieli smolarze, którzy byli bardzo bogaci. Posiadali krowy, jałówki i świnie. Bydło to mogło być wypasane na łąkach książęcych za odpowiednią opłatą. Wówczas we wsi było 111 uczniów, czyli dzieci w wieku szkolnym. Powierzchnia leśna księstwa liczyła wtedy 7,872 morgi i była przecinana przez kanał oraz kolej żelazną zwaną "Wilhelmbahn". Tereny leśnictwa rozciągały się aż do tzw. Strefy Gliwickiej. W 1886 roku nazwa wsi brzmiała "Sollarnia", nadal należała do powiatu raciborskiego. Urząd obwodowy i stacja kolejowa mieściła się w Ratibor Hammer - (Kuźni Raciborskiej).W słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego z 1890 roku zapisano: "Solarnia to wieś w powiecie raciborskim, posiada 144 ha, 85 budynków, 669 mieszkańców".

   W pierwszej wojnie światowej sporo mężczyzn walczyło na różnych frontach. Wieś zubożała, gdyż sam las wyżywił wieloletnich rodzin, a mężczyźni ginęli na wojnie. Ci, którzy wrócili zdrowi z wojny zabrali się od razu do wzmożonej pracy we wsi. Drewniane zabudowania zaczęły znikać, powstało wiele domów murowanych. Za kadencji Józefa Salwiczka Solarnia otrzymała dotację do budowy domu rodzinnego (Familienhaus) do dziś istniejącego istniejącego i zamieszkałego zwanego "familokiem". W tych latach przyrost naturalny był wyjątkowo wysoki. W samym domu familijnym mieszkało przeciętnie od 40 do 45 dzieci.

   W 1936 roku Solarnia zmieniła nazwę na Salzforst, (niemiecka nazwa Solarni), przy której została aż do 1945 roku. 

 

 

                                                 żródło tekstu: